Blomme, Wind en Wineglass Wheel Repairs: ’n Spontane Weskus Avontuur
Kampvuur-Besluite en Vertrek
Augustus 2023. Iewers tussen ’n koppie koffie by die kampvuur en ’n nuusflits oor perfekte blomweer in Namaqualand, besluit Elzabé en Rodney: hierdie seisoen is een vir die boeke. Hulle knik vir mekaar, begin pak, en ry — sonder om te weet dit gaan wineglass wheel repairs, Shilo se beach patrols, en Shana en die span wat Thorn Tree aan die gang hou, insluit.
Kortpaaie, Koffie en Shilo op Patrol
Met GPS ingestel en die wa gelaai met meer wil as beplanning, kies hulle die roete noordwes: Lichtenburg, Vryburg, Kuruman. “Short” in Africa beteken nie altyd vinniger nie, maar die paaie was verrassend goed — koffie het amper in die beker gebly.
En die dorpies? In plaas van stofstrate en los hoenders, was Lichtenburg en Vryburg netjies, skoon en vol lewe. Bewys dat mense steeds omgee en besig is om ons dorpe weer op te bou.
Red Sands, Goeie Mense en Kaufmann’s Kitchen
Die eerste regte stop was Red Sands buite Kuruman. En ja, die naam jok nie — daai sand is rooi. Rooier as ’n skaapboer op SARS se sperdatum.
Shilo, hul wit wolbol en selfaangestelde kampwag, het binne vyf minute soos ’n rooirat uit die Kalahari gelyk. Hulle splurge op ’n private ablution — luuksheid as jy al probeer het om met ’n halwe liter water agter ’n bos te was. Hier beteken dit ’n toilet, warm stort, en selfs ’n buite-wasbak vir skottelgoed.
Die son sak in daai Noord-Kaapse koperrooi gloed, koffie in die hand, sterre wat begin loer, en skielik voel dit soos vakansie. Shilo snork soos iemand wat sy belasting teruggekry het.
Daardie aand slaan hulle die pot kook oor en ry na Kaufmann’s Kitchen. Kos uitstekend, diens selfs beter. Shilo sit met rooi pote en ’n attitude omdat sy nie weer in die sand mag rol nie.
Kopwinde en Blomme
Die volgende oggend is dit koers na Springbok. Paaie bly vriendelik, buiten een kwaai headwind tussen Pofadder en Springbok wat die petrolmeter laat huil het. Die Ford 3.2 trek dapper, al was hy dors.
In ligte reën kamp hulle sommer daar. Geen bookings, geen drama. Vier dae lank ry hulle elke roete, klim elke koppie, en staar net. Blomme oral.
Wie sou dink winter in die Karoo en Noord-Kaap kan soos ’n impressionist se droom lyk? Pienk, geel, pers, oranje — op rotse, vlaktes, selfs langs die teerpad. Mense staan stil, kameras reg, monde half oop soos kinders wat sneeu vir die eerste keer sien.
Van Blomme tot by die See
Van blomvelde lei die pad hulle wes na Hondeklipbaai. By Honne-Pondokkies, hoog teen die ruwe Atlantiese kus, voel dit of die lewe halfpad spoed verloor. Eienaars Emdi Swanepoel en familie groet met tipiese Weskus-warmte en jy voel onmiddellik tuis.
Honne-Pondokkies het sewe selfsorg-eenhede met see-uitsigte en net ’n paar treë tot op die strand. Elke staanplek het krag, water, ’n piekniektafel en natuurlik ’n braai.
Shilo het intussen haar eie rol aangeneem: Chief of Beach Patrol. Ore flap, pote draf, neus in die seewier. Sy jaag meeue soos ’n atleet en grom vir elke golf, net om seker te maak die Atlantiese oseaan hou sy maniere. Terug by die huis sou Chewy en Tinkerbell ernstige FOMO gehad het as hulle gesien het hoe sy oor die sand paradeer soos die Queen of Hondeklipbaai.
En want geen Thorn Tree avontuur is volledig sonder kos nie, ontdek hulle Dop & Kreef en Rooi Spinekop. Maaltye so vol soos die geselskap — Weskus humour, kleurvolle stories, en daardie vriendelikheid wat jy nie kan koop nie.
Want dis die hart van ’n roadtrip: nie net die kilometers of die uitsigte nie, maar die lag, die ete, en die vreemdelinge wat deel word van jou storie.
Terug via Nieuwoudtville, Calvinia, Loxton & Vanderkloof
Van blomvalleie tot seeskemeraande draai die pad terug binneland toe. ’n Paar draaie in Bloemfontein — ’n wineglass grease cover vervang, wheel alignment reggestel, en ’n nuwe band opgesit. Elri en haar Conqueror-span het dit vinnig uitgesorteer; teen die middag was hulle weer oppad.
By Vanderkloofdam kamp hulle by Sandgat, ’n private oord op die Oranjerivier. Een laaste kampvuur onder die groot Karoo-hemel voor huis toe.
Weer Tuis by Thorn Tree
By die hek wag Shana met ’n glimlag. Sy en die span het die kamp laat klop: rocket boilers aan, grasperke netjies, selfs die eekhorings lyk tevrede.
Die stories vloei soos die koffie: die Pofadder-headwind, Shilo wat pienk geword het in Kuruman se stof, die wheel-drama in Bloemfontein, en natuurlik die blomme wat alles oorheers het. Shana lag op al die regte plekke en skud net haar kop oor die “wineglass repair”-storie.
Shilo het haar eie reunie: stert soos ’n metronoom, sy storm reguit na Chewy en Tinkerbell. Die drie musketeers is weer saam — ’n bondel pote, snorke en waggelstertjies. As die blomme die hoogtepunt van die reis was, was dít die hoogtepunt van tuiskoms.
En dit is die vreugde van terugkeer. Thorn Tree is nie net ’n besigheid of ’n kampterrein nie — dis huis. Waar die vure reg brand, die lag oor die veld dra, en selfs ná weke op die pad, die bosveld-lug soos ’n kombers oor jou vou.
Ons deel graag die skakels na die fassinerende plekke waar ons gestop en gekamp het — elkeen met sy eie karakter, storie en sjarme. Maar ten slotte weet ons: maak nie saak hoe wyd die avonture strek nie — van Namaqualand se blomme tot die Atlantiese kus — alle paaie lei terug na Thorn Tree, na huis, en na die mense (en honde) wat dit meer as net ’n kamp maak.
https://honnepondokkies.co.za/
https://www.nieuwoudtville.com/