Die Rooibek Rebelle van Thorn Tree Bush Camp

Spieël, Spieël aan die Boma-muur…

Reg voor die ontvangs by Thorn Tree Bush Camp staan daar ’n boom met ’n bietjie van ’n houding — ’n Lekkerruikpeul, oud en gedraai soos ’n ou tannie se handtas vol Vicks en herinneringe. Hierdie boom het al meer gaste gesien inboek as ons besprekingsisteem, en dis nou al jare lank die penthouse suite vir ’n baie spesiale paartjie: die Rooibekneushorings.

Nie sommer enige horings nie, hoor. Hierdie twee is die bosveld se weergawe van ’n ou getroude paartjie — hy hardwerkend en ’n bietjie gejaag, sy ’n geveerde diva wat weier om gewone goggas te eet.

Elke somer, soos klokslag, trek hulle terug in hul hol boomstam soos regte grond-eienaars. En om eerlik te wees… hulle is amper. Die nes sit perfek vir sonskyn-voor-’n-vere-borsel, en hoog genoeg dat nuuskierige eekhorings of jaloerse tarentale nie hul neuse kan indruk nie.

Van al die voëls wat ons kamp hul tuiste noem, is die Rooibekneushorings beslis die kleurvolste karakters.

Madame Bek en Sir Flap-a-Lot Maak Hul Verskyning

Die mannetjie — Sir Flap-a-Lot, soos ons hom noem — vlieg heeldag heen en weer met lekkernye vir sy geliefde. Van kewers tot sappige termiete, hy bring dit alles met vlerke vol toewyding… en dalk ’n bietjie angs. Want Madame Bek is nie sommer maklik om tevrede te stel nie.

Ons het gesien hoe sy ’n perfekte sprinkaan uitgooi soos ’n ontevrede kliënt by ’n vis-en-skyfies winkel. As dit nie genoeg kraak nie, of nie sappig op al die regte plekke is nie, word dit met flair by die nes uitgegooi. Hy’t eenkeer ’n bessie probeer bring… ’n bessie! Dis toe dat hy leer.

Sy sluit haarself in die boom tydens broeityd – net ’n klein gleufie bly oop vir kosaflewering… en sarkasme. Dan, soos altyd, arriveer die kuikens. En die chaos begin.

Kuiken-Klets en Venster-Botsings

Wanneer Madame Bek uiteindelik uitbreek (so dramaties soos ’n sangeres wat uit ’n limo klim), begin die kleintjies hul koppe uitsteek en vra vir roomservice soos hulle by ’n vyfster-safari oornag.

Tussen wurm-aflewerings en gogga-buffette vind die ouers darem nog tyd vir iets belangrik… hul refleksie.

Ja, ons horings is vreeslik lief vir hulself.

Hulle paradeer oor houtrelings, pluk vere reg voor karspieëls, en bots gereeld en met oorgawe teen ons kantoor- en huisvensters. Gaste vra gereeld: “Is daai voël okay?” terwyl hy vir die derde keer van die glas af tuimel soos ’n dronk vlieënier.

Ons antwoord net: “Ag, nee wat – hy’s fine. Hy baklei maar weer met sy refleksie.”

Ons het al alles probeer — toue, vere, ’n briefie wat sê: “JY IS ALLEEN. DAAR IS GEEN ANDER VOËL NIE.” Maar ego is sterker as logika.

Geveerde Sekuriteit by die Boma

As hulle nie hul spieël-toneelstukke oefen of kinders voer nie, doen die horings diens as die boma se sekuriteitswagte. Geen ander voël of dier mag naby kom nie.

Hulle jaag spreeus weg, skel op eekhorings, en het al selfs ’n niksvermoedende likkewaan geduikbomb wat te naby aan “hul” boom kom sonbaai het.

Selfs die kampkatte gee daai boom ’n wye draai in broeiseisoen. Een kek-kek-kek! van Madame Bek, en alles vlug.

Wanneer die Kuikens Vlerke Kry

Net wanneer ons gewoond raak aan die gefladder, botsings en kosaflewerings, begin die kuikens hul eerste vlugte probeer. Een vir een val hulle uit die boom soos dronk hoenders met ’n GPS-probleem.

Hulle bly nog ’n rukkie rond — oefen vlieg, pla die wewers, en land partykeer op gaste se tente soos dit hul eie aanloopbaan is.

Maar uiteindelik trek hulle aan. Die Lekkerruikpeul raak weer stil. Tot volgende somer. Wanneer Sir Flap-a-Lot en Madame Bek terugkeer om hul troon, hul spieël, en waarskynlik nog ’n ruit op te eis.

Hou Dop… En Hou Jou Vensters Dop!

Die Rooibek Rebelle sal terug wees.

En as jy ooit Thorn Tree Bush Camp besoek en sien hoe ’n neushoring homself in jou karvenster bekyk — doen ons ’n guns. Gee daai bek ’n kompliment.

Nog ’n Egte Bosveldstorie uit Thorn Tree Bush Camp

Want hier, in die hart van Dinokeng, is selfs die spieëlbeeld ’n avontuur op sy eie.